خود محور خود کم بین

یکی از چیزایی که خیلی آزارم میده و هنوز نتونستم درستش کنم، روایت "من گونه" نوشته هامه.

یعنی نمیدونم فقط مختص نوشته هاست ، ولی چون نسبت به نوشته ها ارزیابی بیشتری دارم،میتونم اینو بگم.

 "من" تو نوشته هام خیلی بارزه. درحالیکه موقع ویرایش جملات،با حذفش هیچ اتفاقی نمیفته. نه صرفا لفظ من ، که نوع روایت از زاویه دید اول شخص.

مشاور میگفت شخصیت "خود محورِ خودکم بین" دارم.

بخش خودکم بین به دلیل قدرت بیش از اندازه و استبداد مادر تو وجودم شکل گرفته و بخش خود محور ویژگی خانوادگی خاندان پدرمه.

خود کم بین تا حدود زیادی برطرف شده اما جاهای مهم زندگی،هنوز ریشه هاشو میتونم تو وجودم پیدا کنم؛از جمله تو خواستگاری ها، گاهی این خودکم بینی باعث میشه احساس کنم کمتر از طرف مقابلم و شایسته اونها نیستم یا همیشه مث سگ میترسم که از نظر قیافه مورد پسندشون واقع نشم چون مادرم از من زیباتر بود و همیشه به نحوی این موضوع رو به رخ ام کشید و زیرپوستی تحقیرم کرد. درحالیکه ترکیب چهره خوبی دارم اما مهم اینه که دربرابر مادرم،هنوزم که هنوزه، احساس تحقیر میکنم.زیبایی خدادادی، برای مادرم یه حربه بود تا ویژگی های منفی اکتسابی دیگه مثل چاقی شو به راحتی بپوشونه.

خیلی سعی کردم با کمک خوداگاهم هردو بخش رو متعادل کنم اما بیشتر از دستم درمیره. مراقبت و کنترل رفتارهای عادت شده واقعا سخت و زمان بره.