ترب ترب برگ ترب!

رفته بودیم اتاق تغذیه, بچه ها همهمه میکردن

مربی اومد بلند خوند : تُرُب تُرُب برگ تُرُب , هُپ!

موقع گفتن هپ,دستشو گذاشت روی لبش

با لحنی محکم و ختم کلام گونه...

یه جور هیس! ساکت باشین به زبان کودکانه و شعر!

یکی از بچه ها,بلافاصله تکرار کرد: ترب ترب برگ ترب هپ!

بقیه بچه ها شروع کردن,حتی یکی زد روی میز و همه باهم میخوندن : ترب ترب برگ ترب هپ...!

کنترل کلاس از دست مربی خارج شد!

مثلا قرار بود ساکت باشن و صدایی از کسی درنیاد!

داشتم از خنده میمردم, اما کافی بود بچه ها خندمو ببینن...