فرهنگ آمریکایی

اما فیلمهای فرهنگ آمریکایی

به شدت متنوع اند. مثلا اتاق یه بچه آمریکایی رو ببینین. تختش چه شکلیه؟ چقد اسباب بازی داره؟ چینیش اتاق به چه شکلیه؟ لباساشون چه مدلیه؟ اتاق شون داره میترکه از وسیله. با نظم بی نظمی! همه چیز بر مبنای سهل الوصولی چیده شده.چون تو این فرهنگ نظم همینطور معنی شده.

 اصل و مبنای زندگیشون "خوش گذشتنه". روابط باز دارن. هر کی با هرکی و هرچی!

درسته که آدم تا آدم فرق میکنه و نمیشه نسخه کلی برای تک تک شون پیچید، اما یه اصل کلی رو به عنوان چکیده میشه از مجموع احوالشون دراورد. چرا میگن مردم ایران مهمون نوازن؟ یعنی آدم خسیس توش پیدا نمیشه؟ چرا! اصلا منطقه کویری به خساست مشهوره اما به طور کلی و میانگینی بخوای حساب کنی، قوم ایرانی ، مهمان دوسته. اینا رو هم با یه اصول کلی میگم.

تو فرهنگ معاصر آمریکایی، احترام کلا خیلی معنی نداره؛چه فرزند در برابر والدین،چه کارمند و رئیس،چه شهروندا با هم. روزبروز هم دارن گاو تر میشن.

اتفاقا با گوشه چشمی به این نگرش، فیلمهای قدیمی تر رو هم مدنظر داشتم. ولی نکته قابل توجهی رو متوجه شدم.فرهنگ گذشته آمریکا، حتی تا دهه 70 میلادی هم احترام و دین و اخلاق و تلاش و سختکوشی جایگاه ویژه خودشو داشته...اما ، هر چی قبل تر میریم، استبداد بیشتری رو میبینیم...مثلا چیزایی که این استبداد قشنگ یادمه ، فیلم انجمن شاعران مرده یا 3:10 به یوما

به گمونم اون افراط و استبداد و فشار، باعث شد اینطورفوران کنه. اما چرا تو باقی کشورها این وقاحت جمعی رو نمیبینیم؟ مگه همیشه تو هر دوره ای، تو هر کشوری، فشار و استبداد وجود نداشته؟ چرا. همیشه بوده و هست.ولی نکته اش اینه که بین مردم آمریکا، یه جور فرهنگ تغییر و از نو ساختن هست. مثلا شما 30 سال تو یه محله سکونت داشته باشی راحتتر میتونی فرهنگی رو تو اون محل تغییر بدی یا یک شهرک تازه تاسیس اطراف شهر...؟ مسلما دومی. چون سیالیت بیشتر معنی داره.آمادگی تغییر تو روحیه مردم هست. قانونگذاری بیشتر معنی داره. برای همین بین مردم آمریکا هم فکر ، جنبش، آزادی خواهی بیشتر قابل پذیرشه تا ملتهای دیگه.