توفیق اجباری

پاسخ:
تو دبستان البته "خیلی" خودشو نشون نمیداد

اصلش تو راهنمایی بود....

اونم برا منی که از محیط معمولی وارد شاهد شدم,خوب این تفاوتا رو متوجه شدم.

یه جایی شبیه به امام صادق.

همه ی بچه ها مومن و مذهبی بودن؟! همه قلبا چادر سر میکردن؟!

حالا اونا فقط تو محیط مدرسه این اجبارو تحمل میکردن

این بچه ها تو خونه,مدرسه,جامعه و همه جا تحت این فشارن. چیزی که نمیخوان بهش منتسب باشن اما هستن

و چه اتفاقها که تو این مدرسه برای من افتاد....

خیر. من دارم درباره جبهه و تقدس جبهه حرف میزنم.

از لوس کردن بچه های شهید.

اونا ک شهید شدن و نمردن و اونا که مردن,ربطی به حرف من نداره

جامعه آماری من,فرزندان شهدا و ایثارگرانیه که بالای 70% اند.

درمورد بحث پایانی هم سوال خوبی برای تحقیقه

اگه حضرت زینب نبود,این نهضت شکل میگرفت؟

من میگم نمیگرفت.

چون کربلا در کربلا میماند امر زینب نبود

چه بسا اتفاقاتی جهادی ازین دست پیش اومده که کسی اطلاعی ازش نداره و جنبه تربیتی و آگاه کننده ای ازین حماسه وجود نداره

چیزی ک کربلا رو کربلا کرد,حماسه زینبی و امام سجاد بود

2. بله. فک کنم جهاد کمی فرق بکنه. دیگه بعدش شاید در درجه اول مهم نباشه.اما باز هم کاملترین نوع جهاد اونیه که بعدش هم روشنگری صورت بگیره و خاموش نشه

ولی کسایی ک من هم مدرسه ای بودم باهاشون,یادگار جبهه نبودن. 

شغلهای دیگه ای داشتن پدرانشون.

مثلا تو مساله مدافعان حرم, اونقدر ضرورت وجود نداره که اگه مجاهد نداشته باشیم به صدام بگیم آق دایی. خیلیا میتونن برن اما کسی که بچه داره,زن داره,باید ببینه زن و بچه ش بعد از خودش چجوری زندگی میکنن؟ کدوم واجب تره؟ خانواده ش این شرایطو میپذیرن واقعا؟! 

واقعا واقعا واقعا بعضی از بچه ها ی مدرسه جوری بودن که من بارها و بارها رو کردم به پدرانشون تو آسمون و گفتم اگه بودین شاید این دختر الان اینجوری نمیشد...انقدر کمبود نداشت...کاش موندن رو ترجیح میدادین...کاش...

آبی گم شده...